Een hond had er de gewoonte van gemaakt zijn eigen staart te achtervolgen. Toen een andere hond hem zo bezig zag, riep hij: “Vriend, wat doe je? Dat is toch nutteloos?” De hond antwoordde: “Ik voel me hier niet thuis, en daarom zoek ik afleiding.” De ander zei: “Maar brengt die afleiding uitkomst? Voel je je beter nadat je in je staart hebt kunnen bijten?” De hond antwoordde: “Nee. Ik doe mezelf pijn, en voel me slechter dan tevoren.” De ander sprak: “Kijk dan liever naar de wolken, het water, of de sterren als je je niet thuis voelt. Dat brengt je zeker meer en zal je niet verwonden.”
Deze fabel leert dat dwaze uitvluchten nooit belonen, en er altijd andere mogelijkheden zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten