Ik weet nergens wat van. Hoewel ik nergens wat van weet, probeer ik hier toch enkele woorden te posten. Dat ik nergens wat van weet komt door mijn definitie van het woord 'weten'. Dit interpreteer ik namelijk als '100% zekerheid' en naar mijn bescheiden mening is dat een utopie. Waarom? Omdat het mij zo voorkomt. Het zou goed kunnen dat die 100% zekerheid wel bereikbaar is, maar mijn ogen hebben het nog niet gezien en zien zeer veel leeuwen en beren op die weg. De bewering '100% zekerheid is onmogelijk' is zelf dus niet 100% zeker, wat immers ook niet zou kunnen. (Leuke vraag: is dat wel 100% zeker, dat dat niet zou kunnen?)
De constatering dat zekerheid een utopie is, is meer een ervaring dan een bewezen feit. Als men het daar niet mee eens is, moet er dus naar gekeken worden of die ervaringen dit scepticisme rechtvaardigen. En met deze vraag zitten we midden in een volgend, of eigenlijk hetzelfde probleem, namelijk het waarderen van deze ervaringen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Je hebt in ieder geval op één punt gelijk: het kan niet dat de bewering '100% zekerheid is onmogelijk' 100% zeker is; ze is namelijk onwaar ;-).
Maar à propos, hoe kom je aan ervaringen omtrent utopie van zekerheden? En hoe zeker / niet-tegenstrijdig zijn die ervaringen?
Wat jammer dat schrijver dezes nergens zekerheid kan krijgen. Mijns inziens is er wèl (100%) zekerheid te krijgen: in God en Zijn Woord. Ik noem slechts Hebreeën 6:18, 19. En dat is ook wat christelijke filosofie uniek maakt.
Allereerst het punt van ervaringen omtrent utopie van zekerheden. Met ervaringen bedoel ik het gehele brede scala aan signalen die we in ons leven op ons afkrijgen. En als daarbij ook op ons afkomt hoe vaak we ons vergissen, hoeveel verschillende visies er zijn die naast elkaar stand houden maar elkaar wel tegenspreken, en bovendien van beide zijde niet in staat zijn de andere visie te ontzenuwen, dan kan hieruit de ervaring opkomen dat die 100% zekerheid wel erg ver weg ligt. De vraag naar de zekerheid van deze ervaringen vind ik een vreemde, immers, ervaringen zijn nu eenmaal zoals ze zijn, zo komen ze op je af. Hierbij moeten we de ´ervaring´ dat 100% zekerheid onmogelijk is misschien geen ervaring maar een conclusie van een ervaring noemen. Maar ook deze conclusie is gebaseerd op een logica die in deze wereld op ons afkomt.
Wat betreft Hebreeën 6:18, 19 denk ik dat je daar wel meer zekerheid aantreft dan ik hier poneer. Op grond daarvan kun je betwijfelen of ik hier onder 'christelijke filosofie' mag posten, maar daarvoor moeten we eerst maar duidelijk hebben wat christelijke filosofie is. Ik denk dat we wat meer oog mogen hebben voor de pluraliteit in de Schriften, lees bijvoorbeeld Prediker eens, de visie daarin verschilt toch wel heel erg van de geciteerde woorden uit Hebreeën
Je ziet dat er ervaringen van zekerheid zijn (door Dirk genoemd) die tegenover ervaringen van onzekerheid staan (door Teus genoemd). Teus, dat bedoelde ik met de vraag: hoe niet-tegenstrijdig zijn jouw ervaringen? Waarom noem je de ene ervaring een conclusie, en de andere een onmogelijkheid of iets wat erg ver weg ligt?
Natuurlijk zijn ervaringen tegenstrijdig. Vandaag heb je het idee dat je weet hoe iets zit, morgen blijkt het weer wat anders te zitten. Maar dat alleen al geeft onze beperktheid aan.
Ik noem ervaringen en conclusies daaruit. Dat betekent niet dat ik een exact onderscheid wil maken. Ervaringen bestaan immers ook niet los van de persoon, er zit een interpretatie tussen, dus daar zit ook iets van een conclusie in. Maar ik geloof niet in de mens als iets dat signalen ontvangt en dan iets heeft (de ratio) waarmee die signalen geanalyseerd worden, de werkelijkheid is echt ingewikkelder.
Een reactie posten