In een ver vreemd land woonde eens een dokter die het enige middel tegen een dodelijke ziekte had. Een dorp verderop werd door deze ziekte getroffen en alle bewoners werden ziek. Opmerkelijk was hoe verschillend de reactie was van de dorpsgenoten.
Sommige bewoners zagen de mensen om zich heen lijden en sterven maar ontkenden dat dat schadelijk was. Volgens hen hoorde het bij de loop van de natuur.
Anderen geloofden er niet in dat deze dokter bestond. Zij redeneerden: "Er zijn genoeg kwakzalvers door dit dorp getrokken en geen enkele kon ons genezen. Er bestaan dus geen echte dokters."
Er waren er ook die het woord over deze dokter geloofden en de reis naar hem begonnen. Echter, de weg liep een berg op en vanwege de ziekte liepen de patiënten moeizaam. Velen van hen werden daarom ook geërgerd en keerden weer terug.
Sommigen bereikten de praktijk van de dokter echter wel. Zij bestelden het middel. Echter ook onder hen waren er nog onverstandigen, als blijkt uit het volgende. Deze patiënten waren er volgens mij het ernstigst aan toe omdat zij het dichtst bij de genezing waren gekomen.
Er waren enkele patiënten die dachten dat het wonen in de woonplaats van de dokter het middel was om beter te worden. Ze dachten dus dat de atmosfeer voldoende was om te genezen. Ze hadden echter ongelijk.
Er waren enkele andere patiënten die naast het middel ook alcohol of iets anders innamen om de pijn te verlichten. Nu was het echter zo dat de voortgang van de ziekte enigszins door het middel geremd werd, maar dat werd door het alcoholgebruik weer ongedaan gemaakt. Uiteindelijk nam dan de alcoholverslaving de overhand en stierven de mensen dronken.
Er waren sommigen die wachtten op een persoonlijke uitnodiging van de dokter om het middel te komen halen, terwijl die toch boven zijn praktijk geschreven had dat iedere zieke welkom was en elke patiënt bereid was persoonlijk te ontvangen.
Er waren enkele patiënten die het als hun plicht en als een voorwaarde zagen om eerst zelf de ziekte grondig te bestuderen. Ze dachten dat de dokter hen zonder grondige kennis van de ziekte niet zou willen behandelen of dat het middel dan niet zou werken. Helaas stierven veel van deze patiënten voordat ze tijd hadden om de ziekte te kennen en bij de dokter het middel te verkrijgen.
Er waren er ook die tevreden waren het middel in huis te hebben met het handgeschreven recept van de dokter. Ze beschouwden de tekst op het recept als voldoende ter genezing en vertrouwden erop dat als ze die maar vaak genoeg bekeken en bewonderden, zij niet zouden sterven.
Nog anderen namen het middel in, maar sterk verdund. Ze vonden het vervelend of overbodig om de dokter elke keer onder ogen te komen en namen het middel dus met een grote hoeveelheid water in. Onder hen waren er ook die dachten dat dit verdunde middel gecombineerd met elke dag een uur onafgebroken sporten juist het gewenste resultaat zou opleveren.
Door dit alles kwam het dat ondanks het zeker genezende middel er niet veel patiënten genezen werden.
Sommige bewoners zagen de mensen om zich heen lijden en sterven maar ontkenden dat dat schadelijk was. Volgens hen hoorde het bij de loop van de natuur.
Anderen geloofden er niet in dat deze dokter bestond. Zij redeneerden: "Er zijn genoeg kwakzalvers door dit dorp getrokken en geen enkele kon ons genezen. Er bestaan dus geen echte dokters."
Er waren er ook die het woord over deze dokter geloofden en de reis naar hem begonnen. Echter, de weg liep een berg op en vanwege de ziekte liepen de patiënten moeizaam. Velen van hen werden daarom ook geërgerd en keerden weer terug.
Sommigen bereikten de praktijk van de dokter echter wel. Zij bestelden het middel. Echter ook onder hen waren er nog onverstandigen, als blijkt uit het volgende. Deze patiënten waren er volgens mij het ernstigst aan toe omdat zij het dichtst bij de genezing waren gekomen.
Er waren enkele patiënten die dachten dat het wonen in de woonplaats van de dokter het middel was om beter te worden. Ze dachten dus dat de atmosfeer voldoende was om te genezen. Ze hadden echter ongelijk.
Er waren enkele andere patiënten die naast het middel ook alcohol of iets anders innamen om de pijn te verlichten. Nu was het echter zo dat de voortgang van de ziekte enigszins door het middel geremd werd, maar dat werd door het alcoholgebruik weer ongedaan gemaakt. Uiteindelijk nam dan de alcoholverslaving de overhand en stierven de mensen dronken.
Er waren sommigen die wachtten op een persoonlijke uitnodiging van de dokter om het middel te komen halen, terwijl die toch boven zijn praktijk geschreven had dat iedere zieke welkom was en elke patiënt bereid was persoonlijk te ontvangen.
Er waren enkele patiënten die het als hun plicht en als een voorwaarde zagen om eerst zelf de ziekte grondig te bestuderen. Ze dachten dat de dokter hen zonder grondige kennis van de ziekte niet zou willen behandelen of dat het middel dan niet zou werken. Helaas stierven veel van deze patiënten voordat ze tijd hadden om de ziekte te kennen en bij de dokter het middel te verkrijgen.
Er waren er ook die tevreden waren het middel in huis te hebben met het handgeschreven recept van de dokter. Ze beschouwden de tekst op het recept als voldoende ter genezing en vertrouwden erop dat als ze die maar vaak genoeg bekeken en bewonderden, zij niet zouden sterven.
Nog anderen namen het middel in, maar sterk verdund. Ze vonden het vervelend of overbodig om de dokter elke keer onder ogen te komen en namen het middel dus met een grote hoeveelheid water in. Onder hen waren er ook die dachten dat dit verdunde middel gecombineerd met elke dag een uur onafgebroken sporten juist het gewenste resultaat zou opleveren.
Door dit alles kwam het dat ondanks het zeker genezende middel er niet veel patiënten genezen werden.
Deze fabel leert dat er veel hindernissen zijn voor het Evangelie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten